Auteur: Lotte Ham

Groeien

Wanneer ik kinderen begeleid gebruik ik vaak de schaalvraag. Ik doe dat ook vaak wanneer ik voor de klas sta. Ik vraag dan bijvoorbeeld voor de pauze aan de kinderen hun ogen te sluiten. Ik beschrijf per getal startende bij de 0 welk gevoel, gedrag daar bij kan horen. De kinderen besluiten voor zichzelf hoe tevreden of ontevreden ze op dat moment zijn. Ik noem de cijfers vrij vlot op achter elkaar. Past een bepaald cijfer/omschrijving bij ze dan steken ze even hun hand omhoog. Nadat de 10 is geweest mogen de leerlingen hun ogen weer openen. Ik bespreek dan met ze of ze tevreden zijn met hun cijfer of dat ze willen groeien. Wat heb je dan nodig van jezelf, de klas, je omgeving en mij als leerkracht? Leerlingen die hoog scoren geven tips en tops over wat ze hebben gedaan en wat ze gaan doen om dat vast te houden of te verbeteren. Kinderen die willen groeien mogen hulp vragen aan de klas/mij. Zo komen er dan tips als, we willen sneller beginnen, ik wil op een rustige plek gaan zitten of ik ben blij met extra steun tijdens het werken.

Wat ik extra benadruk is dat het cijfer niet per se heel belangrijk is maar het reflecteren op je eigen gedrag, behoeften en wensen. Een leerling heeft zijn eigen waarheid, die moet met een goed gevoel naar huis. Zo geef ik leerlingen die niet al hun werk afkrijgen wel een compliment wanneer ik zie dat ze geconcentreerd en volhardend hebben gewerkt. Ik wil dat leerlingen leren te kijken naar waarom en wanneer het goed gaat, zodat ze kunnen werken aan wat werkt.

Ik weet van mezelf dat wanneer ik niet plan of me goed voorbereid ik last zal hebben van een onrustige klas en de hele dag overal achteraan loop.

groeten Lotte

“Ma-am klinkt het ongeduldig, dat kunnen wij echt wel!” Mijn oudste dochter is al een dagdeel mij aan trachten te overtuigen van haar zelfstandigheid en het kunnen nemen van verantwoordelijkheid. Al een paar maanden wil ze erg graag van de BSO af. De laatste weken kijk ik goed wanneer ik ze kom halen. Een lang meisje tussen een berg rennende en enthousiast spelende, vooral 4-5 jarigen. Ja, ook ik zie dat ze er helemaal klaar mee is.

“Wat stel je voor, vraag ik?” Een waterval aan tijden, sleuteloplossingen en inzet van mobiele middelen worden met haar meest serieuze blik aan mij voorgelegd. De snelheid waarmee ze dit doet is alsof ze denkt dat ik er wellicht op terugkom.

“Ok, zeg ik, wel wil ik goede afspraken maken.” Een vreugdedansje gevolgd door verstikkende knuffel zijn het gevolg.

Een week later doen we een generale repetitie. Voor het eerst zelfstandig naar huis, met sleutel, voordat ik er ben. Tijd om te overlappen: 1 uur.

Een kwartier nadat ze thuis zijn gekomen komt het eerste Whatsappje binnen. Een foto met daarop een pakketje, bezorgd door TNT. ” Mooi op tijd om dit voor je aan te nemen mama!”. Ik moet lachen, en bedank ze uitvoerig met kusjes en smileys. Ook stuur ik: Tot zo, nog een uurtje.

10 minuten later krijg ik weer bericht, nu staat er simpelweg: Mag ik chips pakken?

Niet alleen mijn vertrouwen is gegroeid, maar dat van haar ook!

Mijn jonge klant komt met een gezicht als een oorwurm binnen. 11 jaar is geen makkelijke leeftijd en reflecteren op jezelf iets wat nog wat aandacht nodig heeft. Ik vraag of er iets is, misschien zit ik er wel helemaal naast en is de blik die ik krijg wel de standaard school-is-uit-en-stom-en-ik-heb-honger-en-geen-zin-blik. Eerst een zucht, dan komt er een ratel aan woorden over de oneerlijke behandeling, de stomme kinderen en dan weer een zucht. Ik zeg niets, ik luister alleen en kijk haar aan met een meelevende blik. Dan komt er een traan en nog een…. Nog steeds bijt ik op mijn lip en wacht. Dan komt de echte reden voor de frustratie. “Ik kan me niet concentreren en daar baal ik van, ik weet ook niet waarom, maar het lukt me gewoon niet!” Hmm, dat klinkt als een groot probleem. Ik stel nu de vraag: “Wanneer lukt het je wel, je concentreren?” Er volgen wat voorbeelden van vakken en momenten. De tranen verdwijnen en ze gaat rechtop zitten, door te vertellen over de succesmomenten kunnen we nu samen bouwen aan een oplossing. Ik vraag of haar leerkracht een juf Bulstronk juf is die haar afblaft en erop uit is haar te saboteren? Een schaterlach zegt genoeg en we oefenen samen hoe ze met haar juf in gesprek kan gaan om dit goed op te lossen. Na het oefenen gaat er een opgeluchte meid weer naar huis, met concrete tips en een glimlach op haar gezicht.