Kort lontje korte coaching….

Mijn jonge klant komt met een gezicht als een oorwurm binnen. 11 jaar is geen makkelijke leeftijd en reflecteren op jezelf iets wat nog wat aandacht nodig heeft. Ik vraag of er iets is, misschien zit ik er wel helemaal naast en is de blik die ik krijg wel de standaard school-is-uit-en-stom-en-ik-heb-honger-en-geen-zin-blik. Eerst een zucht, dan komt er een ratel aan woorden over de oneerlijke behandeling, de stomme kinderen en dan weer een zucht. Ik zeg niets, ik luister alleen en kijk haar aan met een meelevende blik. Dan komt er een traan en nog een…. Nog steeds bijt ik op mijn lip en wacht. Dan komt de echte reden voor de frustratie. “Ik kan me niet concentreren en daar baal ik van, ik weet ook niet waarom, maar het lukt me gewoon niet!” Hmm, dat klinkt als een groot probleem. Ik stel nu de vraag: “Wanneer lukt het je wel, je concentreren?” Er volgen wat voorbeelden van vakken en momenten. De tranen verdwijnen en ze gaat rechtop zitten, door te vertellen over de succesmomenten kunnen we nu samen bouwen aan een oplossing. Ik vraag of haar leerkracht een juf Bulstronk juf is die haar afblaft en erop uit is haar te saboteren? Een schaterlach zegt genoeg en we oefenen samen hoe ze met haar juf in gesprek kan gaan om dit goed op te lossen. Na het oefenen gaat er een opgeluchte meid weer naar huis, met concrete tips en een glimlach op haar gezicht.